ਮੇਰੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਪਾਪ ਅਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬੋਲੇ ਹੋਏ ਕੁਝ ਝੂਠ ਨੇ
ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਬੇਵਫਾਈ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਮੇਰੀ ਹੀ ਇਕ ਸੋਚ ਸੀ
ਉਹਦੀ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਮੇਰੀ ਹੋਰ ਗੂੜ੍ਹੀ ਹੋਈ ਸੂਰਤ ਦਾ ਕਾਰਨ ਮੇਰੀ ਹੀ ਟੁੱਟੀ ਕਲਮ ਸੀ
ਡਰ ਉਹਦੇ ਜਾਣ ਦਾ ਨਾਂ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਮੇਰੇ ਹੀ ਪੈਰ ਪਿੱਛੇ ਕਰਨ ਦੀ ਸੋਚ ਆਉਣ ਦਾ ਸੀ
ਹੱਸਦੇ ਹੋਏ ਉਹਦੇ ਸੂਹੇ ਭੁੱਲ ਮੇਰੀ ਭਟਕੇ ਜ਼ਮੀਰ ਨਾਲੋ ਘੱਟ ਲਾਲ ਸਨ
ਇਸ ਅਧਰਮੀ ਨੂ ਰੱਬ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਨ ਲਈ ਅਪਣੇ ਆਪ ਨਾਲ ਜੰਗ ਲੜਨੀ ਪੈ ਗਈ